The bigger picture …

Les Almadies, 26 maart 2011

De ritten zijn gereden. Fietsen werden vanmorgen, na een deugddoend ontbijtbuffet, netjes gedemonteerd en ingepakt in onze lichtbruine dozen. 30 stuks, netjes op een rij, vol van onze hoogsteigen fietservaring en dito belevenissen. Morgen komen we thuis en vertelt ieder van ons z'n eigen verhaal. Met heimwee denken we straks terug aan alle kinderen die we op onze tocht mochten ontmoeten. Hun hagelwitte tanden die telkens weer te voorschijn komen bij hun aanstekelijke lach en hun onaflatende drang om "les Toubabs" de hand te reiken.

Toeteren is een nationale sport in Dakar. Wie het eerst met z'n lichten flasht of claxonneert, heeft hier voorrang in het verkeer. Een wegennet waar je amper een weg kan terugvinden tussen de vervaarlijk diepe kuilen. Rood stof, een loodzware hitte in het binnenland, talloze "zandbakken", prachtige vergezichten, schrijnende armoede, bergen vuilnis, levensvreugde en talloze andere indrukken hebben Senegal, Dakar en het Bonjour Afrique schooltje op ons nagelaten. We hebben allemaal wel iets geleerd uit dit avontuur …

Onze laatste uren op Senegalese grond tikken langzaam weg. Straks staat een Boeing 767 van Air Italy voor ons klaar, bestemming Brussels Airport. Velen van ons zullen wat blij zijn om echtgenotes, kinderen, familie en vrienden terug te kunnen ontmoeten. Want let's face it; het thuisfront is datgene wat telt voor ieder van ons.

Ondertussen zijn de meest actieven onder ons nog richting Dakar getrokken. Voor een bezoek aan het idyllische eiland Ngor, op amper een kilometer uit de kust. Of op weg naar het slaveneiland, om daar wellicht geconfronteerd te worden met één van de donkerste bladzijdes uit onze humane geschiedenis. Het eiland bulk uit van kleuren en is een absolute must om te bezoeken. Ook het geplande bezoekje aan Endopol, waar straatkinderen speelgoed maken uit enkel en alleen vuilnis, zal wellicht z'n sporen nalaten.

Thuisblijvers genieten van zon, strand, zee, rust en "Flags", een best te pruimen Senegalees biertje. De Zandtrappers hebben doelbewust hun status ingeruild. Zij zijn niet langer de laatsten in het fietspeleton, maar hebben een onoverbrugbare voorsprong genomen in het zonnekloppen. Ze hebben het verdiend!
Geen Vélo Afrique-outfitjes meer. Wel flashy bikini's en dito zonnebrillen. Het zwembad ligt er uitdagend bij, maar we laten het voor wat het is …

Eén zaak staat als een paal boven water; de werking van Bonjour Afrique wijkt af van andere NGO's of ondersteuningsmechanismen. Een "long term commitment", gedragen door een specifieke en doordachte visie zijn hier de kernwoorden tot bescheiden succes(jes). We geloven erin en met ons de hele gemeenschap van Medina Gounass. Ergens deze week mochten we de volgende quote noteren: "Misschien is het een druppel op een hete plaat, maar je zult zelf maar onder die druppel staan".

Deze wetenschap en het hartverwarmende beeld van het tweede schooltje in volle aanbouw, is de laatste gedachte die we met jullie willen delen. Dit is geen druppel, INTEGENDEEL !

Au revoir Senegal, à la prochaine!