Werkreis Dakar 2009 - update II

8 maart
Nu het schoolproject in Medina Gounass letterlijk en figuurlijk vaste vorm heeft gekregen, wordt er naarstig gepuzzeld aan het volgende Bonjour Afrique project. Tijdens ons vorig verblijf in Dakar, november 2008, viel het op hoe de jongerengemeenschap zich helemaal centraliseert rond ‘les babyfoots’ – de bij ons bekende kickertafels. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat zie je op elke straathoek spelende jongeren rond aftandse kickertafels. ‘Zou het geen idee zijn om dit sociale gegeven te koppelen aan een educatief luik?’: ziedaar de kiem voor wat tot een volgend project zou kunnen uitgroeien. Na de eerste brainstorms in België en hier ter plaatse, liggen de krijtlijnen vast voor het Babyfoot project. En een onderzoek die hier door onze locale partners werd gevoerd toont aan dat er wel degelijk nood is aan wat we zouden willen uitrollen. Samengevat: in België zetten we de Telenet Kickertour op poten. Deze tour zal voorlopig neerstrijken op de Telenet zomerborrel, de KV Mechelen & Club Brugge fandagen en de Telenet zomertour. We plaatsen er telkens een 20-tal kickertafels en spelen ten voordele van Afrika. Met de opbrengsten van deze kickertour kunnen we hier speciale babyfootruimtes inrichten waar kinderen, onder begeleiding van sociale werkers, mogen komen kickeren. Eén voorwaarde echter, de kinderen kunnen enkel via een kredietsysteem komen spelen. Indien ze op school goede resultaten halen kunnen ze in hun vrije tijd hun geliefkoosde hobby beoefenen. De sociale werkers zijn er om de kinderen te monitoren. Wie gaat op tijd op school en ‘doet z’n best’, wie niet en waaraan ligt dit en hoe kunnen hier een mouw aan passen? Meer over de Telenet Kickertour volgt binnenkort!



9 maart
In Saly vandaag. Vandaaruit gaan we op bezoek bij Sophie Camara. Deze Belgische is getrouwd met een Senegalees, Mamadou Camara, en woont sinds 2 jaar in Warang. Samen met Georges Sene heeft zij ‘La Maison Douce’ opgericht. Een non profit organisatie ten behoeve van achtergestelde kinderen in Warang. Haar eerste project ‘Keurou Diam’ stelt ze trots aan ons voor, en terecht! In dit schoolproject willen ze via ondersteuning via buitenlandse peter-en meterschappen kinderen toegang geven tot onderwijs en sociale ondersteuning. Binnenkort start de bouw van haar school en het is interessant om kennis en ervaring uit te wisselen. Tijdens een heerlijke maaltijd bespreken hoe we elkaar misschien kunnen tegemoet treden en besluiten we, eens terug in België, contact te blijven houden om toekomstige opportuniteiten te bekijken. ’s Avonds rijden we langs het huis van Dirk Vos waar we een aantal bijenkorven voor hem afleveren. Binnenkort komt hij voltijds van de Senegalese zon genieten en zal hij voor ons het honingproject verder opvolgen.



10 maart
Terug in Dakar. We sleutelen verder aan het Babyfoot project en bezoeken een aantal ateliers waar de kickertafels worden gemaakt of hersteld. Ook in het Baobab huis worden de handen uit de mouwen gestoken. Kris en Peter halen het beste in zichzelf naar boven en ontdekken een mogelijks nieuwe carrièrewending: interieurvormgeving. Op de muren van de gastenverblijven vereeuwigen zij alle Bonjour Afrique projecten en avonturen in een mooie fotowand. Zo kunnen toekomstige bezoekers van het Baobab huis meegenieten van de schitterende zaken die hier, én in België, werden gerealiseerd. Wij kunnen er helaas maar even van proeven want we vertrekken vanavond richting Tripoli en aansluitend Brussel. Hopelijk tot een volgende keer ... Inch‘Allah!

Werkreis maart 2009 - update

Ereburgers Medina Gounass



9.30 u
Met een beetje vertraging, hoe kan het ook anders in deze Afrikaanse tijdzone, komen we aan op het Bonjour Afrique schooltje. Iedereen is volop bezig met de voorbereiding voor de officiële inhuldiging, dé hoofdreden waarom onze delegatie naar Dakar afreisde. De dynamiek en de motivatie die ervoor heeft gezorgd dat dit schooltje een echte school is geworden zien we ook vandaag. De leerkrachten zijn dagen aan de slag geweest om de kinderen in prachtige traditionele klederdracht te tooien en de laatste hand wordt gelegd aan kap & grime – tot witte wattenbaarden toe!

11.00 u
Trots! Dat zijn ze bovenal. Vandaar ook dat we in colonne door de wijk trekken met deze bond gekleurde groep. Kinderen vooraan, met in hun kielzog de ‘fanfare Africain’ (lees een groep enthousiaste djembé-spelers), de jonge leerkrachten, notabelen, en wijzelf. Als statement kan dit tellen. De school staat er, de eerste leerlingen zijn een feit en heel Medina Gounass zal het geweten hebben.

12.00 u
Alle hens aan dek: ‘Radio Senegal’ is er! De persconferentie die volgt vóór de officiële inhuldiging wordt bijgewoond door een dozijn journalisten en de belangstelling is groot. Jeroen Leen & Geertrui halen hun beste Frans boven om de reporters gewillig te woord te staan. Dat er boven hun hoofd koortsachtig en vooral lawaaierig wordt verder gewerkt aan de tweede verdieping van de school blijkt geen zorg te zijn. Of Jeroen en Geertrui zich verstaanbaar hebben kunnen maken, lezen we hopelijk in de krant. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

16.00 u
Het is zover – de burgemeester en wijknotabelen worden met de nodige egards ontvangen en met een schitterend schooltoneel in het Wolofs opent de ceremonie protocollaire. Dankzij de ‘simultaanvertaling’ begrijpen we de boodschap: de kinderen proberen de ouders ervan te overtuigen om hun kinderen in te schrijven. En niet alleen hun zonen, maar bovenal ook hun dochters die nu vaak nog als gezins-dienstmeid optreden.



17.00 u
Na de zeven(!) officiële speeches komen we tot de climax van vandaag. Madame le maire roept ons tot bij haar en verheft ons tot ereburgers van Medina Gounass. Een onverwachtse eer die ons te beurt valt en die blijkbaar erg uitzonderlijk is. Een mooier eerbetoon konden we ons niet dromen.



18.30 u
De inhuldiging loopt op z’n eind. In de school volgt het slotstuk van deze mooie, maar vermoeiende dag: de cocktail receptie. Feestelijk uitgestalde frisdrank siert de tafel, we laten de foto voor zich spreken. Soms zegt een beeld meer dan duizend woorden….

Werkreis maart 2009

5 maart
VERTREK

Een kleine delegatie ‘Bonjour Afriquers’ verzamelt tegen tien uur op Zaventem voor vertrek naar Dakar. Onder de gegadigden: Geertrui Van Look, Jeroen Leen, Joris Walraet, Peter Huyghe, Chris Dierckx en ondergetekende. Na een marathon check-in sessie, met verwoede pogingen om ongeveer een 100-tal kilo overgewicht gratis aan boord te krijgen, eerste vlucht richting Tripoli – Libië. Een kleine omweg, maar volgens Geertrui meer dan de moeite waard…

Vijf uur - twee films, drie P-Magazines en de Humo later, turbulente landing op Tripoli in het oog van een zandstorm. Niet alleen het zand belemmert het zicht, maar ook de dikke rookwalmen die in het luchthavengebouw de ogen prikkelen. Het lijkt hier wel verplicht om te roken! In de smog en quasi op de tast onze weg naar de check-in voor Dakar gevonden om na zes uur (vlucht deed er twee uur langer over door de hevige tegenwind) terug voet aan grond te zetten. Heerlijk …die onbeschrijfelijke geur van Afrika! Het voelt goed om terug te zijn.


6 maart 2009
Njang Du Wees

‘Het is nooit te laat om te leren…’. Deze wijsheid prijkt op de pas geverfde muur van het gloednieuwe Bonjour Afrique schooltje in Dakar. Een onwezenlijk moment voor de Bonjour Afriquers die al vanaf het eerste uur bij dit project betrokken zijn. In januari 2008 nog een ambitieus plan, of noem het een mooie droom, in november 2008 een bouwwerf waar met man en macht werd gewerkt en nu een prachtig schoolgebouw. De benedenverdieping is helemaal af tot aan de schoolbanken, krijtborden en mooie muurschilderingen toe. Ontroerend om de foto’s te zien van de kinderen die, dankzij de inzet en motivatie van velen in België maar ook hier in Dakar, nu in deze nieuwe klaslokalen kunnen werken aan hopelijk een betere toekomst.



Wanneer we boven op het dak staan, waar nu volop gebouwd wordt aan de tweede verdieping, realiseren we ons pas ten volle welke impact dit project heeft. Het gaat om meer dan een school, dit mooie gebouw prijkt als een baken van hoop boven de golfplatendaken van de sloppenwijk Medina Gounass. De kroon op het werk: deze school werd ondertussen als eerste officiële wijkschool erkend, en geldt als ‘schoolvoorbeeld’ (no pun intended) voor andere wijkscholen die naast de privé en publieke scholen meer kinderen moeten toegang geven tot scholing.



Het is nooit te laat om te geloven dat kleine en grote inspanningen (een wereldrecord Djembé-spelen ‘klein’ noemen zou oneerbiedig zijn) in België, hier in Dakar toch een verschil kunnen maken…

Jeroen Rigole, namens het hele Bonjour Afrique Team