Voorbereiding ten einde ; een laatste gesprek en een dankwoordje

Zaterdag 29/12/2007

10u afgesproken in de Meridien met Serge De Schrijver van Scripta en Mamadou van Enda, 10u is uiteindelijk 12u geworden omdat wij (Peter en Jeroen) eerst geholpen hebben met het uitladen van de container in het Baobabhuis. De meeting had als doel het programma voor Januari nog eens in detail door te nemen en de samenwerking tussen Bonjour Afrique, Enda en Baobab te bespreken. Zoals jullie weten wil Bonjour Afrique garant staan voor de investeringen in Afrika en hiervoor zijn eerst en vooral duidelijke afspraken nodig. Na de vergadering hadden we er een goed gevoel bij en zijn we overtuigd van onze keuze van partners in Senegal. Wij hebben er alvast een glas op gedronken (cola dan toch ;-))

En wat het programma betreft :

Bonjour Afriquers, smeer jullie kuiten maar al in!

Woordje van dank van het Bonjour Afrique Team.

Vandaag is de laatste dag van de voorbereiding ter plaatse. Een dankwoord is altijd gevaarlijk omdat de kans dat je iemand vergeet wel groot is, maar hier toch een poging :

* Mamadou en zijn Enda Team. Dank voor jullie gastvrijheid en dankbaarheid. De voorbereiding werd door jullie perfect ondersteund.
* Yo-Yannick E-Demo : Ce n’était pas facile, mais.. à la fin, c’est bien avancé
* Peter E-Demo : dank u, soms had ik (Jeroen) een Janssen-Janssen gevoel ;)
* Serge de Schrijver Scripta-Baobab : Dank voor jouw rol als inbetween tussen Bonjour Afrique en Enda, alsook voor het gebruik van het Baobabhuis. Pied à Terre vergemakkelijkt de realisaties van de projecten die BA wil doen.
* Ousey : onze Taximan die alle taxis regelt voor ons.
* Het thuisfront – De Bonjour Afriquers : Dank voor jullie support op de Bonjour Afrique Blog en jullie werk en inzet in het “Noorden”

…

Sorry.. maar euhm.. de douane en de inklaarder danken, … daar hebben we het moeilijk mee ;)

Prettig eindejaar en tot in 2008 !!!

Uitladen Container.

’s Morgens vroeg zijn we gestart met het uitladen van de container. Zoals afgesproken met de inklaarder zouden we de container pas openen als hij zou toekomen (je weet wel waarom ?) Eens open hebben we 10 jongens uit de omgeving ingeschakeld om mee te helpen uitladen. De inklaarder voelde zich de koning te rijk en begon in alle dozen te kijken en te shoppen. We hebben hem beleefd maar kordaat de deur gewezen. Het verder uitladen door de jongens van de wijk is goed verlopen.

Inklaring container + transport naar La Maison Baobab

HET IS ONS GELUKT !
Vrijdagochtend stond onze taxichauffeur ons reeds vroeg op te wachten. 7u ’s ochtends en alweer onderweg naar de haven. Afgelopen nacht leek het nog vrij eenvoudig: een waardebepaling van het materiaal + betalen van de taxen en invoerrechten en klaar is kees ! In europa waarschijnlijk wel, maar dit is nu eenmaal Afrika. Ce n’est pas facile !!!

Eerst dienden we ons aan te melden bij de chef de visite dewelke de uiteindelijke taxen bepaald had op 2000000 CFA (in plaats van de oorspronkelijke 900 000 CFA). Hierna dienden we een stempel bij de verificateur te halen en nog een tweede bij de administratie.
Dan weer op naar een ander gebouw waar de taxen dienden betaald te worden (weer een uur en half wachten). Met deze papieren terug naar de eerste verificateur voor een stempel en vervolgens naar de Maersk afdeling. Maar Inshala, het gebed riep en plots waren alle kantoortjes gesloten en werd iedereen opgeroepen om een uur te gaan bidden. Bijkomend probleem zal hoogstwaarschijnlijk de dood van de Maribu geweest zijn. (om 2u de voorbije nacht).

Bij Maersk wachtten weer een 5 tal burelen waar overal de nodige papieren dienden ingevuld te worden en stempels dienden verkregen te worden. Probleem is dat alle burelen verspreid liggen over de hele haven en er geen netwerken bestaan tussen de diverse diensten. Gevolg is dat je met de dossiers heen en weer dient te lopen volgens het systeem A -> B -> A -> C -> B -> A -> D -> C -> B -> A -> E -> …
Jawel, weer een gang vol burelen die afgewerkt diende te worden.
Omstreeks 17u hadden we alle nodige papieren en stempels en mochten we ons aanbieden aan de logistieke afdeling van Maersk voor het opzoeken van de container, laden en transporteren naar La Maison Baobab.
Onze transiteur betaalde nog snel de chef de logistic waarna hij verdween om een ander dossier af te handelen.
Omstreeks 20u was ons geduld echt teneinde. Het was reeds donker, de chef de logistic was spoorloos verdwenen, onze transiteur had eveneens het hazenpad genomen en van onze container was nog steeds niets te bespeuren. We zaten dus al 3u te wachten op de vrachtwagen die maar niet wou komen. Gedurende deze tijd hadden we al minstens 6 keer naar onze transiteur gebeld, die telkens zei dat ze net bezig waren met het opladen van de container en dat het niet lang meer zou duren…vergeleken met 3 vermoeiende dagen is 3u wachten niet zo lang, maar toch : de laatste loodjes wegen het zwaarst en ons geduld was al lang op.
Er restte ons niets dan een chauffeur onder de arm te nemen, in zijn vrachtwagen te kruipen en te rekenen op zijn goodwill ons te helpen. Hij heeft vervolgens de container opgezocht en geladen waardoor we tegen 21u eindelijk de haven verlieten. HIJ WAS EINDELIJK BUITEN!!!
Na een rit van 45 minuten hotsen en botsen kwamen we uiteindelijk bij Peter en Jeroen in het Baobabhuis aan. Toen kwam de aap uit de mouw : de trailer mocht nog niet geopend worden, dit kon pas de volgende ochtend gebeuren, onder het goedkeurend oog van een douanier.
De container was dus nog niet klaar om gelost te worden, maar al bij al waren we al vrij dicht bij ons doel. Niets zou ons de volgende ochtend nog tegen kunnen houden om de container uit te laden.

Douane formaliteiten

Donderdag hadden we als doelstelling om de container materiaal in te klaren en alle douane formaliteiten af te handelen. We zijn net terug aangekomen in La Maison Baobab, stikkapot, stinkend naar het zweet en met ogen vol zand. Dag 2 is net ten einde en… om de uitspraak van onze Freight Forwarder te citeren “ça avance, mais.. ce n’est pas facile”. Het zinnetje “Ce n’est pas facile” hebben we vandaag tot vervelens toe moeten horen. En Inshala (Als Allah van goede wil is ten minste) zou alles morgen in orde moeten komen.

Even een oplijsting van de stappen die we hebben ondernomen om de container in te klaren:

• Opzoeken van de freight forwarder (onze transpediteur)
• Samen met de freight forwarder naar het kantoor van Maersk voor aanvraag Proforma factuur transportkosten + aflaadkosten van de container van het schip à loskade
• met Expiditeur terug naar zijn bureel en ettelijke telefoons naar Maersk Belgium voor officiële Konossonce Documenten (dewelke uiteindelijk niet nodig bleken te zijn).
• Terug naar Maersk Senegal voor betalen Proforma factuur
• Aanbieden betaalbewijs aan verificateur
• met Betaalbewijs naar loket Maersk voor opmaak officiële factuur
• Afhalen intercirculaire document met officiële factuur voor het verkrijgen van een Douane-aanvraag document
• Verificatie douane-aanvraagdocument + neerlegging ervan
• Ophaling neergelegde document + toekenning van Controlecel
• Bezoek controlecel + aanvraag voor papieren om de container in de haven op te sporen
• zoeken vrachtwagen om de container naar de cel te transporteren
• zoeken containerloader om de container op de vrachtwagen te plaatsen
• transport container naar cel
• afladen container in cel
• Oproep douanebeamten voor “visite” van de container
• Openen container + controle inhoud
• Opmaak van lijst van alle goederen in de container (mbh cellule beamten)
• Definitieve controle door hoofd-douanebeamte
• Aanvraag nieuwe plonge om de container opnieuw te verzegelen + controle verzegeling door Maersk douanebeamte
• Opmaak definitief document inhoud container door hoofd cellule
• Waardebepaling door inspecteur de visite
• Neerlegging waardebepaling bij hoofdcontroleur van de visite teneinde de uiteindelijke inklaringskost / dounekost te bepalen

Ondertussen zitten we aan dit voorgaande puntje.
Morgen zouden we, Inshalah, alleen nog de door de hoofdcontroleur bepaalde kosten moeten betalen en vervolgens een transporteur moeten zoeken, waarna de container naar La Maison Baobab getransporteerd zou moeten kunnen worden.

Een (heel eerlijk) verslag van de jongste telg (Yannick VM) die mee is

Na het ontbijt zijn we meteen van start gegaan met een meeting, waarin we alle to-do’s hebben overlopen. We hebben ook ons probleem besproken van de inklaring van de container, met name de lange,maar trage procedure vol corruptie. Tijdens deze bespreking kwam dan aan het licht dat 1 van de personen van Enda familie had die werkte bij de douane. Na enkele telefoontjes zijn we dan uiteindelijk onverwacht terug naar de douane vertrokken, in de hoop alles vandaag te kunnen regelen.
Eenmaal aangekomen hebben we ellendig lang moeten wachten,gezien de drukte. Na veel heen en weergeloop waren de eerste papieren uiteindelijk in orde en gingen we op zoek naar onze container. Ondertussen was het 14u.
Het zoeken naar de container nam vrij veel tijd in beslag, daar niemand echt leek te weten welke persoon we moesten zoeken om onze container te vinden. Na twee uur hadden we hem eindelijk gevonden en op de grond gekregen. Nu was het tijd voor de inspectie.
Inspectie houdt eigenlijk in dat men de container gaat openen en gaat uitladen, om de inventaris te controleren. Nadat men dus de container had geopend begon men zich een weg naar de andere kant te banen, waarbij men alles naar buiten sleurde. De douaniers keken rustig toe en stelden af en toe vragen. Toen ze de computer zagen, waren ze iets geïnteresseerder. Het kwam er eigenlijk op neer dat we 3 computers moesten afstaan, wilden we onze container kunnen inklaren. Dit was een noodzakelijk kwaad, waartegen we niets konden beginnen, zij hebben immers alle touwtjes in handen.
Om 17u hadden zij de inventaris afgewerkt en werd de container weer verzegeld. Op basis van hun “dossier” bepaalde men dan de waarde van de goederen, zodat men de te betalen taksen kon berekenen. Onze insider heeft er gelukkig voor gezorgd dat de kosten beperkt bleven. Dit hele proces nam ongeveer anderhalf uur in beslag. Het was dus reeds half 7 en we waren bijna klaar. Nu moesten we enkel nog één of andere “chef” gaan opzoeken.
, maar blijkbaar waren wij niet de enigen,met als gevolg dat we nogmaals moesten wachten.
Uiteindelijk was het 20u toen we in het kantoor van de chef werden toegelaten. Deze wist ons dan te melden dat de berekende taks – waarvoor we heel de dag hebben moeten rondlopen- belachelijk laag was en dat hij zelf wel een prijs zou bepalen. Hij was van plan dit aan de hand van Google te doen, om zo de prijs van de goederen te bepalen. Hier zijn we wel te weten gekomen wat we al lang wisten : zolang je wil betalen, is er geen enkel probleem.
We hebben afgesproken om morgen om 8u terug langs te gaan, in de hoop onze container dan mee te krijgen…hopelijk lukt het dan wel!

Bezoek apicultuur project in “La reserve de Bandia”

Vandaag zijn we een bezoek gaan brengen aan een apicultuur project in de buurt van Dakar. We hadden afgesproken met Ibrahima Seck in "La reserve de Bandia"

Bij onze aankomst bleek dat hij net vertrokken was met een groep om een rondleiding te geven in het reservaat. Na een uurtje is Seck er volledig voor ons. We starten het vragenuurtje over zijn honingproject. In het ganse gesprek en het bezoek aan de korven stellen we vast dat Seck gepassioneerd is door zijn project. Hieronder geven we in korte bullets een verslag.

• Korven zijn gemaakt in cement. 1 zak cement kost 3000 CFA en daarmee maak je 2 korven.
• Korven in hout kosten 10 000 CFA. Hout is te duur in Senegal.
• Het microkrediet heeft een 24 korven
• Productie per jaar = 1 ton
• Dit microkrediet heeft een impact over 3 villages. Ttz 3 villages werken mee aan het project.
• Verkoop gebeurt centraal op 1 punt langs de weg Dakar – Saly
• Er is enkel honing als eindproduct. Ze maken voorlopig geen afgeleiden zoals honingkoekjes of andere.
• Honing als product zit momenteel ook nog in de medische sfeer. Ttz honing is goed om op wonden te doen of als je verkouden bent.
• De verkoopster heeft een commissie op de verkoop die 150CFA bedraagt. Pot honing kost 2500CFA (500gr), flesje honing kost 1500CFA
• Ze realiseren een verkoop van 150 potten / maand ongeveer.
• Honingcultuur bestaat nog niet lang in Senegal en zeker niet op de manier waarop Seck het doet. Ttz zoals het moet. Vroeger werden voor het “oogsten” van de honing de korven uitgerookt of vernietigd door pesticides. Hierdoor werd er heel wat schade aangericht. Bij uitroken gebeurde het wel eens dat het ganse bos in brand stond en met pesticides werd de honing zelf vergiftigd. Hieronder volgen enkele probleemstellingen die we van Seck te horen kregen.

Probleemstellingen

1. De brousse is van iedereen. Herders komen er met hun kudde door en kappen de takken van de bomen waardoor de korven niet meer in de schaduw staan en de bijen geen bloesem meer hebben.
2. Onder de mangobomen lukt het wel, het lijkt alsof we hiermee al een oplossing hebben voor probleemstelling 1. Echter door de plaatsing van de korven onder de mangobomen, die herders met rust laten omdat het vee de bladeren niet eten, brengt dit alsnog de mangoboomeigenaar in de problemen daar hij onmogelijk de mango’s kan oogsten door de veelvuldige aanwezigheid van bijen.
3. De kostprijs van imkerpakken is zeer hoog. En de investering valt vroeg in het proces. Eerst oogsten voor je iets verdient.
4. Vernieling van de korven door vreemden
5. Diefstal van de korven met honing op soms brutale manier.
6. De bijenziekte. Er heerst een ziekte onder verschillende kolonies die mits behandeling kan verholpen worden. Medicatie is duur.

Deze korte analyse en een uitgebreid dossier opgemaakt door Frères des Hommes zullen wij als Bonjour Afrique grondig bestuderen en helpen we misschien Seck verder in zijn project.